بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خداى رحمان رحيم

يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ

اى نفس با اطمينان.

ارْجِعِي إِليٰ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً

بر گرد به سوى پروردگارت راضى و مرضى‌

فَادْخُلِي فِي عِبادِي

داخل شوميان بندگان من‌

وَ ادْخُلِي جَنَّتِي

داخل شو به بهشت من.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ لا أُقْسِمُ بِهٰذَا الْبَلَدِ

بنام خداى رحمان رحيم؛ نه، قسم مى‌خورم به اين سرزمين‌

وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهٰذَا الْبَلَدِ

حال آنكه تو ساكن هستى در اين سرزمين‌

وَ والِدٍ وَ ما وَلَدَ

قسم به پدرى بزرگوار و پسرى كه توليد كرد.

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي كَبَدٍ

حقا كه انسان را در رنج آفريده‌ايم‌

أَ يَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ

آيا گمان مى‌كند كه هرگز كسى بر او قادر نيست‌

يَقُولُ أَهْلَكْتُ مالاً لُبَداً

مى‌گويد: مال فراوانى را تباه كردم‌

أَ يَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ

آيا مى‌پندارد كسى او را نديده است؟

أَ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ

آيا براى او دو چشم نيافريده‌ايم؟

وَ لِساناً وَ شَفَتَيْنِ

و يك زبان و دو لب؟

وَ هَدَيْناهُ النَّجْدَيْنِ

و هدايت كرده‌ايم او را به دو راه خير و شر

فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ

داخل آن گردنه نشد

وَ ما أَدْراكَ مَا الْعَقَبَةُ

چه مى‌دانى آن گردنه چيست؟

فَكُّ رَقَبَةٍ

آزاد كردن برده است.

أَوْ إِطْعامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ

يا طعام دادن در روز گرسنگى‌

يَتِيماً ذا مَقْرَبَةٍ

يتيمى را كه خويشاوند است‌

أَوْ مِسْكِيناً ذا مَتْرَبَةٍ

يا مسكين خاك افتاده‌اى را

ثُمَّ كانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَواصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ

سپس (نشد) از آنان كه ايمان آورده و سفارش به صبر كردند و سفارش به رحمت.

أُولئِكَ أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ

آنها اهل بركت هستند كسانى كه آيات ما را انكار كردند آنها

وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآياتِنا هُمْ أَصْحابُ الْمَشْأَمَةِ

اهل شومى و شقاوتند

عَلَيْهِمْ نارٌ مُؤْصَدَةٌ

بر آنهاست آتشى پيوسته‌

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به آفتاب و قسم به شعاع گسترده آن.

وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها

قسم به ماه، آن گاه كه در پى آفتاب آيد.

وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها

قسم به روز، آن گاه كه آفتاب را ظاهر مى‌سازد.

وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها

قسم به شب آن گاه كه آفتاب را مى‌پوشاند.

وَ السَّماءِ وَ ما بَناها

قسم به آسمان و قسم به قدرتى كه آن را بنا نهاده است.

وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها

قسم به زمين و قسم به قدرتى كه آن را گسترده است.

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها

قسم به نفس انسان و قسم به قدرتى كه آن را ساخته است.

فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها

پس فاجر شدن و تقوى را به آن الهام كرده است.

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها

قطعا رستگار شد آنكه نفس را پاك كرد.

وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها

و قطعا نوميد شد آنكه نفس را با آلودگى‌ها پوشانيد.

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها

قوم ثمود در اثر طغيانش، پيامبر را تكذيب كرد.

إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها

وقتى كه شقى‌ترين آنها بپاخاست.

فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْياها

رسول خدا به آنها گفت از ناقه خدا و از حصه آب آن حذر كنيد.

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها

پيامبر را تكذيب كرده و ناقه را كشتند.

وَ لا يَخافُ عُقْباها

خدا عذاب را در اثر گناهشان بر آنها آورد و همگانى كرد خدا از عاقبت عذاب نمى‌ترسد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الضُّحيٰ

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به شعاع گسترده آفتاب‌

وَ اللَّيْلِ إِذا سَجيٰ

قسم به شب وقتى كه آرام گيرد

ما وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ ما قَليٰ

پروردگارت تو را رها نكرده و دشمن نداشته است‌

وَ لَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُوليٰ

آخرت براى تو از دنيا بهتر است‌

وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضيٰ

به زودى خدايت پاداش مى‌دهد كه راضى شوى‌

أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآويٰ

آيا تو را يتيم نيافت و پناه داد؟

وَ وَجَدَكَ ضَالاًّ فَهَديٰ

تو را بيراه ديد و هدايت كرد

وَ وَجَدَكَ عائِلاً فَأَغْنيٰ

و تو را فقير يافت و بى‌نياز كرد

فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ

پس يتيم را مقهور نكن‌

وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ

وسائل را با خشونت مران‌

وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ

نعمت خدايت را بازگو كن‌